Ένας νέος πληθυσμός πολικών αρκούδων ανακαλύφθηκε σε μια γωνιά χωρίς πάγο της νοτιοανατολικής Γροιλανδίας, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Οι πολικές αρκούδες βασίζονται συνήθως στον θαλάσσιο πάγο για να λειτουργήσουν ως πλωτή πλατφόρμα ενώ πιάνουν φώκιες και άλλα θηράματα, αλλά αυτός ο γενετικά διακριτός πληθυσμός καταφέρνει να αναπτυχθεί σε μια περιοχή με ελάχιστο ή καθόλου πάγο εξάπτοντας το ενδιαφέρον των ερευνητών.

Οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ και του Ινστιτούτου Φυσικών Πόρων της Γροιλανδίας κατέληξαν σε αυτά τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Science, μέσω ενός συνδυασμού γενετικών δεδομένων, παραδοσιακής οικολογικής γνώσης από τον τοπικό αυτόχθονα πληθυσμό και δορυφορικών εικόνων που περιλάμβαναν παρατηρήσεις για περισσότερα από 30 χρόνια.

Εκτίμησαν ότι εκατοντάδες πολικές αρκούδες αποτελούν αυτόν τον πληθυσμό στη νοτιοανατολική Γροιλανδία, μέγεθος παρόμοιο με τους 19 γνωστούς επί του παρόντος υποπληθυσμούς.

Ωστόσο, οι πολικές αρκούδες στη νοτιοανατολική Γροιλανδία έχουν σημαντικά λιγότερα ενήλικα θηλυκά με νεογέννητα την άνοιξη σε σύγκριση με άλλους πληθυσμούς.

Μετά τη συλλογή δειγμάτων, διαπίστωσαν ότι ο πληθυσμός ήταν γενετικά διαφορετικός από όλους τους υποπληθυσμούς του είδους στη φύση. Στην πραγματικότητα, διαπιστώθηκε ότι οι αρκούδες στη νοτιοανατολική Γροιλανδία είναι οι πιο γενετικά απομονωμένες πολικές αρκούδες στην Αρκτική, καθώς ο πληθυσμός στα νοτιοανατολικά δεν είχε καμία αλληλεπίδραση με αρκούδες που ζουν στη βορειοανατολική Γροιλανδία.

Αυτό δείχνει ότι ο νοτιοανατολικός πληθυσμός είναι απομονωμένος και γενετικά διαφορετικός από όλους τους άλλους πληθυσμούς πολικών αρκούδων. Ωστόσο, ίσως το πιο αξιοσημείωτο σε αυτή την έρευνα ήταν η νέα συμπεριφορά που τεκμηριώθηκε από την ομάδα.

Στη νοτιοανατολική Γροιλανδία, δεν υπάρχει θαλάσσιος πάγος για περισσότερες από 250 ημέρες το χρόνο, κάτι που υπερβαίνει την ικανότητα των πολικών αρκούδων να νηστεύουν για περισσότερες από 100 ημέρες. Ωστόσο, ο πληθυσμός δεν μένει πεινασμένος.

Αντί να χρησιμοποιούν πλατφόρμες θαλάσσιου πάγου για το κυνήγι, χρησιμοποιούν φρέσκο ​​πάγο από θαλάσσια τερματικά παγετώδη μέτωπα, γνωστά και ως μείγμα παγετώνων (mélange glaciar), ως πλατφόρμα για να κυνηγούν φώκιες καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Αυτή είναι μια συμπεριφορά που δεν έχει αναφερθεί στο παρελθόν.

Το νοτιοανατολικό τμήμα της Γροιλανδίας όπου βρίσκεται αυτός ο νέος πληθυσμός έχει παρόμοιες συνθήκες με αυτές που αναμένονται για το τέλος του 21ου αιώνα στην άνω Αρκτική, αφού μεγάλο μέρος του πάγου επηρεάστηκε από την κλιματική αλλαγή.

Καθώς ο πληθυσμός της νοτιοανατολικής Γροιλανδίας έχει προσαρμοστεί στο να ζει σε ένα περιβάλλον χωρίς πάγο, οι ερευνητές ελπίζουν ότι αυτό θα μπορούσε να είναι μια θετική ένδειξη για το πώς ο πληθυσμός της πολικής αρκούδας θα αντιμετωπίσει την κλιματική κρίση.

Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2020 ισχυρίστηκε ότι οι πολικές αρκούδες θα μπορούσαν να εξαφανιστούν μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα, κυρίως ως αποτέλεσμα της μείωσης του θαλάσσιου πάγου που διαταράσσει τις κυνηγετικές τους συνήθειες. Διαφορετικοί πληθυσμοί θα υποφέρουν πιο έντονα ανάλογα με το πώς το μεταβαλλόμενο περιβάλλον θα επηρεάσει τη διατροφή και τη συμπεριφορά τους.

Ελπίζεται ότι αυτός ο νέος πληθυσμός στα νοτιοανατολικά, με την πρωτοφανή κυνηγετική τεχνική του, θα μπορούσε να αντέξει την καταιγίδα λίγο καλύτερα από άλλους.