Οι πάνες μίας χρήσης αποτελούν τεράστια πηγή παγκόσμιων αποβλήτων, κυρίως επειδή είναι δύσκολο να ανακυκλωθούν. Σύμφωνα με το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών (UNEP) 300.000 πάνες μιας χρήσης πετιούνται κάθε λεπτό παγκοσμίως. Τώρα, επιστήμονες στη Γερμανία ανέπτυξαν μια πρωτοποριακή λύση.
Οι περισσότερες επενδύσεις στις πάνες μίας χρήσης είναι κατασκευασμένες από ένα πολυμερές γνωστό ως πολυακρυλικό νάτριο, το οποίο μετατρέπεται από ξηρή κατάσταση σε υδρογέλη καθώς απορροφά υγρό. Συνήθως, για να ανακυκλώσουν το υλικό αυτό, οι επιστήμονες το βυθίζουν σε οξύ το οποίο θερμαίνουν στους 80 βαθμούς Κελσίου για περίπου 16 ώρες. Η διαδικασία αυτή διασπά τις διασυνδεδεμένες πολυμερικές αλυσίδες που αποτελούν την υδρογέλη, απελευθερώνοντάς τες για ανακύκλωση. Ωστόσο, επειδή η τεχνική απαιτεί τόσο πολύ χρόνο και ενέργεια, χρησιμοποιείται σπάνια.
Αναζητώντας μια πιο αποτελεσματική εναλλακτική λύση, οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καρλσρούης στη Γερμανία έβρεξαν τις πάνες με νερό και στη συνέχεια τις εξέθεσαν στο υπεριώδες φως μιας λάμπας των 1.000 βατ. Μετά από μόλις πέντε λεπτά, η γέλη του πολυμερούς διαλύθηκε σε ένα υγρό που διοχετεύθηκε σε μια δεξαμενή συλλογής. Χρησιμοποιώντας τις υπάρχουσες διαδικασίες, οι επιστήμονες μετέτρεψαν στη συνέχεια αυτό το υγροποιημένο πολυακρυλικό νάτριο σε κόλλα και παράγοντα πύκνωσης για βαφές.
«Οι αλυσίδες που συνδέουν τα πολυμερή διασπώνται από το φως», εξήγησε ο καθηγητής Παβέλ Λέβκιν. «Στη συνέχεια, είναι τόσο χαλαρές που κολυμπούν στο νερό και μετατρέπονται σε υγρές ίνες. Αυτή η μέθοδος με το υπεριώδες φως είναι περίπου 200 φορές ταχύτερη από ό,τι με τα οξέα», σημείωσε.
Παρόλο που στα πειράματα χρησιμοποιήθηκαν καθαρές πάνες, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η διαδικασία αυτή θα είναι εξίσου αποτελεσματική και στις λερωμένες.
«Βρήκαμε μια πολλά υποσχόμενη στρατηγική για την ανακύκλωση των υπεραπορροφητικών υλικών», δήλωσε ο ερευνητής. «Αυτό θα μειώσει σημαντικά τη ρύπανση του περιβάλλοντος και θα συμβάλει σε μια πιο βιώσιμη χρήση των πολυμερών».
Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Applied Materials and Surfaces».
