«Θυμάμαι να παίζω στο μιούζικαλ με δάκρυα να κυλάνε στο πρόσωπό μου, αλλά το θέατρο είναι ιερό», αναφέρει η Χίλντα Ηλιοπούλου.
Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή της αυτή την εβδομάδα στην εφημερίδα On Time και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου, η ηθοποιός μίλησε για την δύσκολη περίοδο που ο αείμνηστος πατέρας της, Ντίνος, βρισκόταν στην εντατική, καθώς και για το πώς κατάφερε να ανταποκριθεί στις επαγγελματικές της υποχρεώσεις.
«Ποιες είναι οι τελευταίες στιγμές που θυμάσαι από την παραμονή του πατέρα σου στην εντατική;» ρωτά η δημοσιογράφος.
«Θυμάμαι ότι έμενα στο Κολωνάκι και μια νοσοκόμα με πήρε τηλέφωνο από την κεντρική κλινική, λέγοντας: ‘Ο μπαμπάς σας σας θέλει’. Άρχισα να αγχώνομαι. ‘Δώστε τον μου να του μιλήσω’, της είπα με αγωνία. ‘Δεν θέλω τίποτα, απλά ήθελα να σου μιλήσω’, μου είπε. Τρελάθηκα. Βγήκα τρέχοντας και έφτασα στην κλινική με την καρδιά στο στόμα. Ο πατέρας μου, όταν τον είδα, μου είπε ότι ήθελε ένα τσιγάρο, αλλά ντρεπόταν να το ζητήσει επειδή ήταν στην εντατική. Προσπαθούσε να βρει τρόπο να του το φέρει κάποιος».
«Υπήρξε κάποια στιγμή που ανέβηκες στη σκηνή, ενώ η ψυχή σου ήταν ‘κομμάτια’, αλλά έπρεπε να κάνεις τον κόσμο να διασκεδάσει;» ρωτά η Σίσσυ.
«Φυσικά. Την πρώτη φορά που ο πατέρας μου ήταν στην εντατική, εγώ έπαιζα στο μιούζικαλ Grease στο θέατρο Βέμπο. Θυμάμαι ότι έφευγα από την εντατική, όπου μόλις τον είχαν ξυπνήσει μετά από πέντε μέρες σε κώμα, και έπρεπε να τρέξω για να προλάβω την απογευματινή παράσταση. Έξω περίμεναν κάμερες, δημοσιογράφοι και κόσμος, και όλο αυτό ήταν δύσκολο να το μοιραστείς, αλλά έπρεπε να τα καταφέρω. Θυμάμαι να παίζω στο μιούζικαλ με δάκρυα να κυλάνε στο πρόσωπό μου, αλλά το θέατρο είναι ‘ιερό’. Πιστεύω στο ‘ιερό’ θέατρο που λειτουργεί ως θεραπεία, λυτρωτικό. Το ‘The show must go on’ είναι το φάρμακό μας».
