Επιστήμονες σχεδίασαν ένα μικροσκοπικό ρομποτικό ψάρι που είναι προγραμματισμένο να απομακρύνει τα μικροπλαστικά από τις θάλασσες και τους ωκεανούς κολυμπώντας και προσροφώντας τα στο μαλακό, εύκαμπτο, αυτοθεραπευόμενο σώμα του.

Τα μικροπλαστικά είναι τα δισεκατομμύρια μικροσκοπικά πλαστικά σωματίδια που θρυμματίζονται από τα μεγαλύτερα πλαστικά αντικείμενα που χρησιμοποιούνται καθημερινά, όπως τα μπουκάλια νερού, τα ελαστικά αυτοκινήτων και τα συνθετικά μπλουζάκια. Αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά προβλήματα του 21ου αιώνα, διότι μόλις διασκορπιστούν στο περιβάλλον μέσω της διάσπασης των μεγαλύτερων πλαστικών, είναι πολύ δύσκολο να απαλλαγούμε από αυτά, με αποτέλεσμα να εισέρχονται στο πόσιμο νερό, στα προϊόντα και στα τρόφιμα, βλάπτοντας το περιβάλλον και την υγεία των ζώων και των ανθρώπων.

Μάλιστα, την περασμένη εβδομάδα αποκαλύφθηκε ότι βρέθηκαν για πρώτη φορά μικροπλαστικά σε φρέσκο χιόνι της Ανταρκτικής. Μικροπλαστικά  έχουν βρεθεί επίσης στις Άλπεις, σε εμφιαλωμένο νερό και στο ανθρώπινο αίμα. Η αυξανόμενη απειλή είναι δύσκολο να απομακρυνθεί – λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθός τους – ειδικά όταν εγκαθίστανται σε γωνιές και σχισμές στον πυθμένα των υδάτινων οδών.

Ερευνητές της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας επινόησαν μια καινοτόμο λύση – ένα ρομποτικό ψάρι που κολυμπά γρήγορα, συλλέγει και απομακρύνει τα μικροπλαστικά από το περιβάλλον.

«Τα μικροπλαστικά μπορούν να απορροφήσουν βαρέα μέταλλα, τοξικούς οργανικούς ρύπους και παθογόνους μικροοργανισμούς και να σχηματίσουν σύνθετους μικροπλαστικούς ρύπους. Επιπλέον, οι σύνθετοι μικροπλαστικοί ρύποι ενισχύουν τη βιοτοξικότητά τους και θέτουν απρόβλεπτους κινδύνους τόσο για τον υδάτινο βιόκοσμο όσο και για την ανθρώπινη υγεία μέσω της τροφικής αλυσίδας», αναφέρει σε συνέντευξή του στον ιστότοπο Interesting Engineering, ο επικεφαλής ερευνητής Xinxing Zhang, από το Πανεπιστήμιο Sichuan, στο Chengdu.

Τα μικροπλαστικά είναι δύσκολο να απομακρυνθούν από το υδάτινο περιβάλλον, καθώς μπορούν να εισχωρήσουν σε ρωγμές και σχισμές. Παλαιότερες λύσεις που έχουν προταθεί περιλαμβάνουν τη χρήση εύκαμπτων και αυτοκινούμενων ρομπότ για την προσέγγιση αυτών των ρύπων και τον καθαρισμό τους. Αλλά τα παραδοσιακά υλικά που χρησιμοποιούνται για τα μαλακά ρομπότ, είναι οι υδρογέλες και τα ελαστομερή, τα οποία μπορούν να καταστραφούν εύκολα σε υδάτινα περιβάλλοντα.

Οι ερευνητές δημιούργησαν το ρομποτικό ψάρι από υλικά εμπνευσμένα από στοιχεία που απαντώνται στη θάλασσα, όπως το φίλντισι που βρίσκεται στην εσωτερική επιφάνεια των κελυφών των αχιβάδων.

«Εμπνευσμένοι από το φίλντισι, αναπτύξαμε ένα ανθεκτικό μαλακό ρομπότ με την ενσωμάτωση της ευέλικτης μετακίνησης και της λειτουργίας της επεξεργασίας μικροπλαστικών», εξήγησε ο Zhang.

Το μικροσκοπικό ρομπότ έχει μήκος 15 χιλιοστά και χάρη σε ένα σύστημα λέιζερ στην ουρά του, κολυμπάει γύρω στα 30 χιλιοστά το δευτερόλεπτο, περίπου με την ίδια ταχύτητα που κινείται το φυτοπλαγκτόν στο νερό.

Η ερευνητική ομάδα αναπτύσσει επί του παρόντος νέα νανοϋλικά που μπορούν να λειτουργούν υποβρυχίως και να ανιχνεύουν μικροπλαστικούς ρύπους. Ωστόσο, δεν είμαστε τόσο κοντά στην πραγματικότητα ενός ρομποτικού ψαριού που θα μαζεύει μικροπλαστικά.

«Προς το παρόν, το μαλακό ρομπότ, ενσωματώνει μόνο τη λειτουργία της κατευθυνόμενης συλλογής μικροπλαστικών στην επιφάνεια του νερού. Πρέπει να βελτιώσουμε το μέγεθός του και άλλα χαρακτηριστικά πριν από την εφαρμογή του σε μεγάλη κλίμακα», πρόσθεσε ο Zhang.

Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας «Nano Letters».

ΠΗΓΗ: Interesting Engineering, Guardian