Καθιερωμένα blockbuster των γιορτών με επανέκδοση και σίκουελ, υπερβολικά πολύς γαλλόφωνος κινηματογράφος και δύο ελληνικές παραγωγές.
Avatar: The Way of water 3D
Το πολυαναμενόμενο sci-fi σίκουελ του Τζέιμς Κάμερον φτάνει στις οθόνες 13 χρόνια μετά το πρώτο μέρος. Στο «Avatar: The Way of Water» μεταφερόμαστε δέκα χρόνια μετά την πρώτη ταινία, όταν ο πεζοναύτης Τζέικ (Σαμ Γουόρθινγκτον) και η Νεϊτίρι (Ζόι Ζαλντάνα) από τη φυλή Νάβι του πλανήτη Πανδώρα, μαζί με τα παιδιά τους, θα αντιμετωπίσουν νέες απειλητικές προκλήσεις… πλέον και υποβρύχια. Τεχνικά άρτια -προϊόν δείγμα εξέλιξης του 3D κόσμου-, σε προβληματίζει σχετικά με το μέλλον των ερμηνειών στην 7η τέχνη. Εξαντλητικής διάρκειας, αυτό επίσης να το πούμε.
Το Πολικό Εξπρές
18 χρόνια μετά, «Το Πολικό Εξπρές» του Ρόμπερτ Ζεμέκις, και αυτό πρωτοποριακό στην εποχή του, επιστρέφει. Με ηθοποιούς να δίνουν τη μορφή τους και να μεταπλάθονται σε χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων, αφηγείται μια χριστουγεννιάτικη ιστορία ενός αμφισβητία των γιορτών που έθεσε τον δάκτυλον «επί τον τύπον των ήλων» για τους δύσπιστους πιτσιρικάδες που αμφισβητούσαν την ύπαρξή του.
Ραμπιγιέ Κουρνάζ εναντίον Τζορτζ Μπους
Με βραβεία σεναρίου και γυναικείας ερμηνείας, η βραβευμένη στην 72η Μπερλινάλε Γερμανική δραμεντί με τίτλο «Ραμπιγιέ Κουρνάζ εναντίον Τζορτζ Μπους» καταφέρνει να φέρει στην επιφάνεια το χιούμορ που προκύπτει μέσα από τραγικές καταστάσεις. Μια Τουρκάλα θα δει τον γιό της να καταλήγει φυλακισμένος στο Γκουαντάναμο. Έχοντας έναν πιστό δικηγόρο στο πλευρό της, θα πολεμήσει τον πρόεδρο της Αμερικής χωρίς να υπολογίζει κόστος. Φέροντας την πολιτιστική της κληρονομιά ως αναπόσπαστο κομμάτι της πληθωρικής προσωπικότητάς της θα μπει σε ένα προσωπικό αγώνα που θα μεταμορφωθεί σε οικουμενική πάλη για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την καταπολέμηση του ρατσισμού.
Delicieux, Το Πρώτο Εστιατόριο
«Κανέλα, σαφράν, Τζίντζερ. Τους βαρέθηκα. Θα μαγειρεύω με τα δικά μου μυρωδικά». Κάπως έτσι θα δημιουργηθεί το πρώτο εστιατόριο με τη μορφή που τα γνωρίζουμε σήμερα. Κάπως έτσι γεννήθηκε το πρώτο εστιατόριο του κόσμου που στηρίχτηκε στη γαστρονομία και όχι στην επιβίωση των πελατών. Ο μάγειρας Μανσερόν θα χάσει τη δουλειά του όταν ο Δούκας του Σαμφόρ θιχτεί από το ανατρεπτικό του πιάτο. Όταν μια μαθητευόμενή του τον πείσει να επιστρέψει πίσω από τον πάγκο, θα πάρει την εκδίκηση του με νέες γεύσεις και ιδέες. Σε αντίθεση με το «Σοκολάτα σε καυτό νερό» και τη «Γιορτή της Μπαμπέτ», εδώ αισθάνεσαι περισσότερο τη μπαρόκ ατμόσφαιρα από ότι τις γεύσεις και τα αρώματα. Ενδιαφέρουσα ιστορία, χωρίς επίγευση.
Νυχτερινοί Επισκέπτες
Η πρόσφατα χωρισμένη Ελίζαμπεθ πιάνει δουλειά στο τηλεφωνικό κέντρο ενός ραδιοσταθμού και συγκεκριμένα γίνεται υπεύθυνη διαχείρισης ακροατών που θέλουν να βγουν στον αέρα στην αγαπημένη της εκπομπή, τον «Νυχτερινό Επισκέπτη». Μια μέρα θα τους επισκεφτεί η 18χρονη Ταλούλα, που μετά τη ραδιοφωνική της εξομολόγηση θα επιστρέψει στη ζωή της… ή και όχι, καθώς η Ελίζαμπεθ θα την προσκαλέσει να μείνει σπίτι της αντί να κοιμηθεί στα παγκάκια. Με τον Φρανσουά Μιτεράν στο τιμόνι της χώρας το κλίμα της αλλαγής είναι έντονο, όμως στην ουσία η ταινία επεξεργάζεται πώς το απρόσμενο αλλάζει τη ζωή σου εξίσου απρόσμενα. Και αν τελικά οι καταλύτες επαναφέρουν τη μηχανή σου στο σωστό δρόμο.
Zombi Child
Με μια διονυσιακή κηδεία εισαγόμαστε στον κόσμο του «Zombi Child». Ο αιρετικός Μπερτράν Μπονελό σε μία ταινία που αναμειγνύει σε ένα στέρεο μείγμα τον ρεαλισμό με το φανταστικό, αρχικά μας ταξιδεύει στην Αϊτή το 1962. Μια κηδεία, η νεκρανάσταση και η ταπείνωση του νεκρού σε δουλική εργασία. 50 χρόνια αργότερα, αυτή η ιστορία που μοιάζει με αστικό μύθο, γίνεται προσωπική υπόθεση που μοιράζεται μια κοπέλα με τις συμμαθήτριες της.
Πρόκειται για ένα έξυπνα δομημένο σενάριο, που αναμειγνύει ευρηματικά την κουλτούρα του βουντού με την κριτική στην αποικιοκρατία, σε μια ταινία που κερδίζει και το κοινό των ταινιών τρόμου, και αυτών που ψάχνουν τη νέα αναζήτηση στην αφήγηση μέσα από τον κινηματογράφο.
Ιστορία(-ες) του Κινηματογράφου
Το αριστουργηματικό ντοκιμαντέρ του Ζαν-Λιγκ Γκοντάρ για το σινεμά παράχθηκε για τη μικρή οθόνη και ψηφιακά επεξεργασμένο επιστρέφει στη μεγάλη. Οκτώ επεισόδια συνολικής διάρκειας τεσσάρων ωρών, στα οποία ο εμβληματικός Γάλλος σκηνοθέτης ανατρέχει μέσω μιας πειραματικής αφηγηματικής προσέγγισης την ιστορία του κινηματογράφου, σχολιάζει το παρελθόν της 7ης τέχνης και οραματίζεται το μέλλον της μέσω πειραματισμών.
Μήδεια
Το γνωστό αρχαίο δράμα δια χειρός Δημήτρη Αθανίτη. Η Μήδεια και ο Ιάσων με τα δύο παιδιά τους είναι πρόσφυγες στην Κόρινθο. Ο Ιάσων τους εγκαταλείπει για να παντρευτεί την κόρη του βασιλιά Κρέοντα. Μετά από αυτό, η Μήδεια διατάζεται να φύγει αμέσως, μαζί με τα παιδιά της, επί ποινή θανάτου. Αυτή η «Μήδεια» αδυνατεί να αφομοιώσει αρχικά και να ενσωματώσει εν συνεχεία την ουσία του δράματος του Ευριπίδη καθώς μπερδεμένη στη θεατρικότητα και τη δραματουργική αφητηση του κινηματογράφου, ψάχνει τις ισορροπίες. Αξίζει ως πειραματισμός και ως ένα πρώτο ανάγνωσμα για μελετητές θεατρικής γραμματείας.
Ο χειροπαλαιστής
Μπρα ντε Φερ τεχνικής σε έναν αγώνα που ο πρωταγωνιστής μπορεί συχνά να μην κερδίζει αγωνιστικά, θριαμβεύει όμως για το κοινό με την αψεγάδιαστη αλήθεια του. Ο σκηνοθέτης των «Μαγνητικών Πεδίων» κινηματογραφεί τον αδερφό του σε συνέχεια της μικρού μήκους ταινίας με το ίδιο όνομα. Ο Παναγιώτης είναι χειροπαλαιστής, επιχειρηματίας, διασκεδαστής σε παιδικά πάρτι. Η μεγάλου μήκους καταπιάνεται με το αφιλόξενο τοπίο της πρωτεύουσας στο οποίο ο Παναγιώτης θα κυνηγήσει το όνειρό του. Πολυεπίπεδο και με δυνατότητα περαιτέρω ανάπτυξης… σε συνέχεια καθώς μιλάει για κάτι ανώτερο από το πρώτο επίπεδο.
