Τη δέκατη μέρα της υποχρεωτικής του καραντίνας σε ένα ξενοδοχείο του Μπρίσμπεϊν, ο Ντέιβιντ Μάριοτ κάθεται στο δωμάτιό του και χαϊδεύει τη χαίτη του αλόγου του, του Ράσελ, καθώς ατενίζει την πόλη.
Φορά στο κεφάλι του, σαν καουμπόικο καπέλο, ένα χρησιμοποιημένο χάρτινο μπολ. Από το σύνολό του δεν λείπουν και το γιλέκο και οι περισκελίδες, τις οποίες έχει δημιουργήσει από τις χαρτοσακούλες που περιείχαν τα γεύματα που άφηναν στην πόρτα του οι εργαζόμενοι του ξενοδοχείου.
Από τα ίδια υλικά αποτελείται και ο Ράσελ, το άλογό του: Οι χαρτοσακούλες συνθέτουν το «δέρμα» του, που στηρίζεται πάνω σε μια σιδερώστρα και ένα πορτατίφ.
Ο Μάριοτ είναι καλλιτεχνικός διευθυντής. Κι έτσι, αποφάσισε να περάσει την καραντίνα του όσο το δυνατόν πιο δημιουργικά, μετά την επιστροφή του από το Λονδίνο, όπου βρέθηκε για την κηδεία του πατέρα του, του Χάρι, που πέθανε αναπάντεχα στα τέλη Φεβρουαρίου. Είχε μπει στο νοσοκομείο μετά από μια πτώση, όμως εκεί κόλλησε κοροναϊό και έχασε τη ζωή του.
Ο Ντέιβιντ Μάριοτ ήξερε ότι οι δύο εβδομάδες της υποχρεωτικής καραντίνας δεν θα ήταν εύκολες, και είχε προετοιμαστεί παίρνοντας μαζί του πράγματα που θα τον διασκέδαζαν.
