Σε μια ασυνήθιστη αυστραλιανή πόλη, τα πάντα είναι υπόγεια – από εκκλησίες μέχρι κάμπινγκ. Μπορεί να είναι μια λύση για τους ανθρώπους σε περιοχές με ακραία κλίματα, ειδικά καθώς έχουμε όλο και περισσότερους καύσωνες, δείχνει μια ανάλυση του BBC.
Στη διαδρομή προς το κέντρο της Αυστραλίας μπορείτε να δείτε μερικές αινιγματικές πυραμίδες άμμου. Γύρω τους, το τοπίο είναι εντελώς έρημο – μια ατελείωτη έκταση ροζ σκόνης και περιστασιακά θάμνοι. Αλλά καθώς οδηγείτε πιο κάτω στον αυτοκινητόδρομο, όλο και περισσότερες από αυτές τις μυστηριώδεις κατασκευές εμφανίζονται – σωροί από χλωμό χώμα, σκορπισμένοι τυχαία σαν ξεχασμένα μνημεία. Από καιρό σε καιρό, υπάρχει ένας λευκός σωλήνας που προεξέχει από το έδαφος κοντά σε έναν τέτοιο τύμβο.
Αυτά είναι τα πρώτα σημάδια του Coober Pedy, μιας πόλης ανθρακωρύχων με πληθυσμό περίπου 2.500 κατοίκων. Πολλές από τις μικρές πυραμίδες είναι υπολειμματικό χώμα από δεκαετίες εξόρυξης, αλλά αποτελούν επίσης απόδειξη μιας άλλης τοπικής ειδικότητας – της υπόγειας ζωής. Σε αυτή τη γωνιά του κόσμου, το 60% του πληθυσμού ζει σε σπίτια χτισμένα με ψαμμίτη πλούσιο σε σίδηρο.
Σε ορισμένες γειτονιές, τα μόνα σημάδια ότι η περιοχή κατοικείται είναι άξονες εξαερισμού που προεξέχουν από το έδαφος και περίσσεια χώματος που έχει πεταχτεί κοντά σε εισόδους. Το χειμώνα, αυτός ο τρόπος ζωής μπορεί να φαίνεται εκκεντρικός. Αλλά μια μέρα του καλοκαιριού, το Coober Pedy – που μεταφράζεται χαλαρά από έναν αυτόχθονα αυστραλιανό όρο που σημαίνει «λευκός άνθρωπος σε μια τρύπα» – δεν χρειάζεται εξήγηση: οι μέγιστες θερμοκρασίες συχνά φτάνουν τους 52 βαθμούς Κελσίου. Είναι τόσο ζεστό που τα ηλεκτρονικά πρέπει να φυλάσσονται στα ψυγεία.
Το κέντρο του Coober Pedy μοιάζει με έναν συνηθισμένο οικισμό – οι δρόμοι είναι γεμάτοι ροζ σκόνη και υπάρχουν εστιατόρια, μπαρ, σούπερ μάρκετ και βενζινάδικα. Σε μια κορυφογραμμή με θέα σε όλα αυτά βρίσκεται το μοναδικό δέντρο της πόλης – ένα μεταλλικό γλυπτό. Αλλά ο Coober Pedy είναι περίεργα άδειος. Υπόγεια, όμως, η κατάσταση είναι διαφορετική.
Ορισμένες από τις «σκάψεις» του Coober Pedy, όπως είναι γνωστές, διανύονται δια μέσου κάποιων κτισμάτων που μοιάζουν με συνηθισμένα κτίρια. Μόλις εισέρχεσαι, τα υπόγεια περάσματα αποκαλύπτονται σταδιακά, σαν να περνάς μέσα από μια ντουλάπα στη Νάρνια. Άλλες «ανασκαφές» είναι πιο ξεκάθαρες – στη Ρίμπα, ένα κάμπινγκ όπου οι άνθρωποι μπορούν να στήσουν τις σκηνές τους σε κόγχες λίγα μέτρα κάτω από τη γη, η είσοδος είναι ένα σκοτεινό τούνελ.
Στο Coober Pedy, τα υπόγεια κτίρια πρέπει να έχουν βάθος τουλάχιστον τεσσάρων μέτρων για να αποφευχθεί η κατάρρευση των οροφών – και κάτω από αυτή την ποσότητα βράχου, η θερμοκρασία είναι σταθερή στους 23 βαθμούς Κελσίου. Ενώ οι επίγειοι κάτοικοι πρέπει να υπομείνουν τα ζεστά καλοκαίρια και τις κρύες νύχτες του χειμώνα όπου η θερμοκρασία πέφτει στους 2-3 C, τα υπόγεια σπίτια παραμένουν στην τέλεια θερμοκρασία 24 ώρες την ημέρα, όλο το χρόνο. Εκτός από την άνεση, ένα σημαντικό πλεονέκτημα της υπόγειας ζωής είναι τα χρήματα.
Το Coober Pedy παράγει όλη του την ηλεκτρική ενέργεια –το 70% είναι ηλιακή και αιολική– αλλά ο κλιματισμός είναι συχνά απίστευτα ακριβός. «Για να ζεις πάνω από το έδαφος πληρώνεις μια περιουσία για θέρμανση και ψύξη όταν είναι συχνά πάνω από 50 βαθμούς Κελσίου το καλοκαίρι», λέει ο Jason Wright, κάτοικος της πόλης. Από την άλλη πλευρά, πολλά υπόγεια σπίτια στο Coober Pedy είναι σχετικά προσιτά.
Κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης δημοπρασίας, ένα σπίτι τριών υπνοδωματίων πουλήθηκε για περίπου 40.000 δολάρια Αυστραλίας (26.000 δολάρια). Στην πλησιέστερη μεγάλη πόλη, την Αδελαΐδα, η μέση τιμή κατοικίας είναι 457.000 δολάρια. Επιπλέον, τα υπόγεια σπίτια δεν έχουν το πρόβλημα των εντόμων.
Μετάφραση: Μιχαέλα Λαμπρινίδου
Πηγή: ertnews.gr