Στους αρχαιοελληνικούς μύθους, οι Αμαζόνες ήταν τρομερές πολεμίστριες που ζούσαν στα όρια του γνωστού κόσμου. Τα τελευταία χρόνια, οι αρχαιολόγοι ανακαλύπτουν όλο και περισσότερες ενδείξεις ότι αυτές οι γυναίκες που πολεμούσαν και κυνηγούσαν όπως και οι άντρες, όντως υπήρξαν. Οι ανασκαφές σε τάφους μέσα σε νεκρόπολη της εποχής του Χαλκού στο Ναχιτσεβάν στο Αζερμπαϊτζάν, αποκάλυψαν ότι γυναίκες είχαν ταφεί με όπλα, όπως βελη, ένα χάλκινο στιλέτο και ένα ρόπαλο, καθώς και κοσμήματα. Οι αρχαιολόγοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μάλλον επρόκειτο για γυναίκες Αμαζόνες που έζησαν πριν από 4.000 χρόνια. Αυτές οι τρομακτικές γυναίκες φημίζονταν για την κοινωνία τους χωρίς άνδρες και την ανδρεία τους στο πεδίο της μάχης, αλλά κυρίως για την επιδεξιότητά τους στον χειρισμό του τόξου.
«Φαίνεται ότι υπάρχει αλήθεια πίσω από τους μύθους και τους θρύλους της αρχαίας Ελλάδας» δήλωσε στον Observer η ιστορικός Μπέτανι Χιουζ.
Η ιστορικός σημείωσε ότι αυτά τα στοιχεία είναι ακόμη πιο σημαντικά όταν συνδέονται με προηγούμενα ευρήματα. Το 2019, βρέθηκαν στη Ρωσία τα λείψανα τεσσάρων γυναικών πολεμιστών που είχαν θαφτεί με αιχμές βελών και λόγχες. Το 2017, Αρμένιοι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τα λείψανα μιας γυναίκας που φαινόταν να έχει πεθάνει από τραύματα μάχης, καθώς μια αιχμή βέλους ήταν θαμμένη στο πόδι της. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, κοντά στα σύνορα με το Καζακστάν, βρέθηκαν τα λείψανα μιας γυναίκας η οποία είχε θαφτεί με ένα στιλέτο.
«Ένας πολιτισμός δεν αποτελείται από έναν μόνο τάφο. Αν μιλάμε για έναν πολιτισμό που διασχίζει τον Καύκασο και τη Στέπα, όπως έλεγαν όλοι οι αρχαίοι, προφανώς χρειάζεσαι και άλλα λείψανα» πρόσθεσε.
Μερικοί από τους σκελετούς αποκαλύπτουν ότι οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν τόξα και βέλη εκτενώς, σύμφωνα με την ιστορικό.
«Τα δάχτυλά τους είναι παραμορφωμένα επειδή χρησιμοποιούσαν τόσο πολύ τα βέλη. Οι αλλαγές στις αρθρώσεις των δακτύλων δεν θα προέκυψαν μόνο από το κυνήγι. Επρόκειτο για μια διαρκή εξάσκηση. Αυτό που είναι πολύ συναρπαστικό είναι ότι πολλά από τα οστικά στοιχεία δείχνουν σαφείς ενδείξεις για παρατεταμένο χρόνο στη σέλα. Οι λεκάνες τους είχαν ανοίξει επειδή ιππεύαν άλογα. Τα οστά τους διαμορφώθηκαν από τον τρόπο ζωής τους» εξήγησε η ιστορικός.
Η ίδια σημείωσε ότι τα κοσμήματα που ανακαλύφθηκαν περιλαμβάνουν περιδέραια από κορνεόλη.
«Η κορνεόλη είναι μια ημιπολύτιμη πέτρα. Την βλέπουμε συχνά σε αρχιέρειες ή θεές. Είναι λοιπόν ένα σημάδι γυναικών με κύρος» συμπλήρωσε.
Ένα νέο ντοκιμαντέρ
Τα ευρήματα θα αποκαλυφθούν σε μια νέα σειρά του Channel 4 τον Απρίλιο, με τίτλο «Οι θησαυροί του κόσμου της Μπέτανι Χιουζ (Bettany Hughes’ Treasures of the World). Ένα από τα επεισόδια, που έχει τίτλο «Δρόμοι του μεταξιού και ο Καύκασος», επικεντρώνεται σε ένα μέρος του κόσμου που υπήρξε μάρτυρας της ροής των πολιτισμών για αιώνες, όπου οι εμπορικοί δρόμοι ένωναν την Ασία με την Ευρώπη.
Στο επεισόδιο αυτό, η ιστορικός επισκέπτεται το ορεινό χωριό Khinalig στον Ευρύτερο Καύκασο, το ψηλότερο κατοικημένο μέρος της Ευρώπης. Είναι τόσο απομακρυσμένο που «αισθάνεται σαν να χάνεται στο χρόνο», λέει, σημειώνοντας ότι η τοπική γλώσσα δεν ομιλείται πουθενά αλλού. Εκεί, υπάρχει ένας οικισμός από την Εποχή του Χαλκού και μερικοί από τους 2.000 κατοίκους του υποστηρίζουν ότι στην αρχαιότητα, οι γυναίκες μεταμφιέζονταν σε άντρες και κάλυπταν τα πρόσωπά τους με μαντήλια – ιστορίες που μεταδόθηκαν από γενιά σε γενιά.
«Οι κάτοικοι είπαν ότι όλες οι γιαγιάδες τους πολεμούσαν. Οι άντρες ήταν όλοι μακριά με τα κοπάδια. Οι γυναίκες κάλυπταν πάντα τα πρόσωπά τους για να πολεμήσουν, κάτι που ανέφεραν οι αρχαίες πηγές, ώστε οι άνθρωποι να μην ξέρουν αν είναι γυναίκες ή άνδρες» κατέληξε η ιστορικός.
ΠΗΓΗ: Guardian
