Από το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού ήπιε ο ΠΑΣ Γιάννινα, καθώς τα χθεσινά (20/4) αποτελέσματα της 5ης αγωνιστικής των Play Out της Stoiximan Super League έστειλαν τον «Αγιαξ της Ηπείρου» και μαθηματικά στη Super League 2.
Κακά τα ψέματα στους «Ζωσιμάδες» περίμεναν να συμβεί αυτό όμως ακόμη και αν βλέπεις το τρένο να σε προσπερνά είναι πάντα οδυνηρό να συνειδητοποιείς το τέλος.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως μιλάμε για μία μεγάλη ομάδα και ένα ισχυρό brand name που φυσικά δεν γίνεται να χαθεί, αφού εκτός όλων των άλλων εκπροσωπεί μία ολόκληρη πόλη και ευρύτερα την Ηπειρο.
Ωστόσο η ιστορία έγραψε και ας αναζητήσουμε το πώς και το γιατί οδηγήθηκε το club σε αυτή τη δυσχερή και συνάμα στενάχωρη εξέλιξη.
Κεφάλαιο διοίκηση
Η μοίρα κάθε μεγαλομετόχου είναι να πιστώνεται πρωτίστως κάθε αντίστοιχη οδυνηρή στιγμή. Είναι βλέπετε η κεφαλή! Τα αδέρφια Χριστοβασίλη και κυρίως ο Παναγιώτης που επί της ουσίας «έτρεξε» τον ΠΑΣ Γιάννινα μετά την απώλεια του αείμνηστου Γιώργου Χριστοβασίλη, είναι εκείνα που κρατούν τα «ηνία» της ομάδας και αυτόματα επί ημερών τους επήλθε ο υποβιβασμός.
Να ειπωθεί πως έκαναν λάθη; Εννοείται. Αμφότεροι και ειδικά ο πρόεδρος είναι ο πρώτος που τα αναγνωρίζει. Υπήρξαν αστοχίες στον αγωνιστικό σχεδιασμό, εκ των υστέρων δύναται κάποιος να ισχυριστεί πως ενδέχεται να απαιτούνταν μεγαλύτερο μπάτζετ, η στελέχωση ανθρώπινου δυναμικού ίσως και να ήταν ελλιπής, ενώ μπορεί να έφταιγε και πως δεν ήταν εκεί, στην πόλη και εντός του οργανισμού. Οχι συνεχώς, αλλά σίγουρα χρειάζονταν πιο συχνά.
Τι εννοούμε; Σε μία ομάδα είναι πολύ σημαντικό ο ισχυρός της άνδρας να υπάρχει «τριγύρω». Παράλληλα υπάρχει και ο παράγοντας σύνδεση με την τοπική κοινωνία, όταν αναφερόμαστε σε επαρχία. «Δεν μπορούμε να κρυβόμαστε και πρέπει να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας. Δεν καταφέραμε να συσπειρώσουμε γύρω από την ομάδα όλες εκείνες τις δυνάμεις που σαν μια γροθιά θα δίνανε μαζί μας την μάχη. Πλέον, διαπιστώνουμε πως οι πολλοί δεν είναι δίπλα μας και αυτό μας βαραίνει», είπε ο ίδιος στις 2 Απριλίου, σε μία τρόπο τινά και αυτοκριτική.
Εκείνη η συνέντευξη Τύπου που έγινε στις 22 Μαρτίου κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν καλύτερο να διεξαχθεί μήνες νωρίτερα ώστε να δώσει το «στίγμα» του από τις πρώτες εβδομάδες που ανέλαβε το δύσκολο έργο που του ανατέθηκε και ήθελε να φέρει εις πέρας στη μνήμη του πατέρα του. Ευρύτερα ακολούθησε ένα «μοντέλο» που δεν λειτούργησε, όπως «είπαν» τα αποτελέσματα. Στην μπάλα δυστυχώς ή ευτυχώς όλοι κρίνονται από αυτά, τουλάχιστον σε μακροπρόθεσμο επίπεδο όπως είναι μία ολόκληρη σεζόν.
Διαβάστε περισσότερα στο gazzeta
