Βαγγέλης Αυγουλάς, Υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος στον Δυτικό Τομέα Αθηνών με την ανεξάρτητη παράταξη “Αττικός Κύκλος Συνεργασίας και Εμπιστοσύνης” με Υποψήφιο Περιφερειάρχη τον Γιώργο Ιωακειμίδη.
Στους δήμους: Αγία Βαρβάρα, Αγίους Ανάργυροι-Καματερό, Αιγάλεω, Ίλιον, Περιστέρι, Πετρούπολη, Χαϊδάρι
Γιατί στη Δυτική Αθήνα;
Θα σας δώσω μια απάντηση καρδιάς.
Για μένα, οι περιοχές μας είναι μυρωδιές, γεύσεις, αγγίγματα, ήχοι, βόλτες, παιχνίδια, φλερτ, αγκαλιές, χαρές και λύπες, εμπόδια και όνειρα.
Πριν από 35 χρόνια γεννήθηκα τυφλός. Σπούδασα δικηγόρος, υπηρέτησα την πόλη μου, το Ίλιον, για 12 χρόνια ως Αντιδήμαρχος και Δημοτικός Σύμβουλος, άνοιξα το δικό μου δικηγορικό γραφείο. Σήμερα, εκλέγομαι στη διοίκηση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, ενώ δουλεύω δίπλα στον Σεβασμιώτατο Αθηναγόρα, βοηθώντας το κοινωνικό έργο της Μητρόπολης Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως.
Για πάνω από 10 χρόνια, συμμετέχω σε συλλόγους ανάπηρων ατόμων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ, πλέον, ως κοινωνικός επιχειρηματίας, μέσα από την ΑΜΚΕ “Με Άλλα Μάτια”, μπορώ να δίνω θέσεις εργασίας σε άτομα με κινητική, οπτική και ακουστική βλάβη για τις πανελλαδικές δράσεις που κάνουμε για τη συμπερίληψη και την προσβασιμότητα.
Είχα και έχω τη δυνατότητα να φύγω στο εξωτερικό, με λιγότερα εμπόδια εκεί, λιγότερες δυσκολίες και περισσότερη συμπαράσταση από την πολιτεία. Κι όμως… ζω, εργάζομαι, επιμένω και παραμένω στη Δυτική Αθήνα, Ίλιον, Καματερό, Αγία Βαρβάρα, Αιγάλεω, Χαϊδάρι, Άγιοι Ανάργυροι, Πετρούπολη, Περιστέρι. Περιοχές που τις έχω περπατήσει ξανά και ξανά με το λευκό μου μπαστούνι, γειτονιές που για μένα σημαίνουν κοινωνική αλληλεγγύη, εκδηλώσεις προσφοράς, παρεμβάσεις κόντρα στα εμπόδια, στραβοπατήματα και βραβεύσεις, προσπάθειες, επιτυχίες και ρίσκα.
Στις 8 Οκτώβρη, στις αυτοδιοικητικές εκλογές, διεκδικώ μία θέση στο Περιφερειακό Συμβούλιο, δίπλα στον Γιώργο Ιωακειμίδη, για την Περιφέρεια Αττικής. Θέλω να συνεχίσω να παλεύω για όσους ανάπηρους συμπολίτες μου νιώθουν φυλακισμένοι σπίτια τους από τα εμπόδια για τα οποία δε φταίνε, για όσα άτομα νιώθουν φοβισμένα και μόνα επειδή απλώς είναι… “διαφορετικά” από ό,τι κάποιοι άλλοι όρισαν ως “κανονικά”.
Για όσες οικογένειες δεν έχουν συμπαράσταση και ζουν μια εχθρική καθημερινότητα. Για τους συνομηλίκους μου που έφυγαν από ανάγκη στο εξωτερικό και θέλουν λόγους για να γυρίσουν πίσω. Για τα παιδιά, που συναντώ τόσα χρόνια στα σχολεία και συζητάμε για την αναπηρία. Αποφάσισέ το και με την ψήφο σου δώσ’ μου τη δύναμη για άλλη μια μάχη…
Δυτικά, για όλες και όλους εμάς. Έχω μάθει στα δύσκολα, αντέχω στα ζόρια, γεννήθηκα μέσα στα προβλήματα και βρίσκω λύσεις για να ζω και να σου απευθύνομαι.
Λοιπόν, προχωράμε μαζί;
